Kalp Dayanmaz

Ne kötü şeydir insanın sıkıntılarını içine atması.

Sanki içine attığı zaman kaybolup gidecek.

Beyninde,damarlarında,kalbinde,

Bir fare gibi içini kemirecek.

Öyle bir yanacak ki içi,
Cehennem ateşi sanki inadına sönmeyecek.
Kıvranacak yatakta,can çekişen bir insan gibi.
Yardım arayacak etrafta,kimse onu görmeyecek.

Dayanamayacak bu acıya.
Kalp daha kaldırmaz,pes edecek.
Kaybolup gideceksin bu dünyadan,
Kimse içinde kopan fırtınaları bilmeyecek.

Karalamaca

Fırtına kuvvetli...Karanlık sokaklara öfke kusuyor gibi.Bazen esip gürlüyor,bazen susup dinliyor.Sanki sesini duyurmak istiyor eski sevgili...

Kuvveti sokakları temizliyor,

Aynı zamanda yakıp yıkıyor her yeri...
Sende böyleydin hatırlar mısın ?
Bazen uysal,bazen tehlikeli...

Reçete

Göründüğü üzere enfeksiyon kapmış.

Yoğun yıpranma sonucu yırtıklar oluşmuş.

Bazen de akıntılar olmuş çatlaklardan,

Sana farkettirmeden sızmış...

Kafana çok takmışsın.
Sana iyi gelsin diye bir çok yanlış yapmışsın.
"Belki unuturum" mantığıyla ilerleyip,
Kendi benliğini yakmışsın...

Bir damla yazacağım sana.
İtinayla kullan,sakın bırakma.
Her seferinde onu düşünerek,
Günde üç defa kalbine damlatmayı unutma.

Bozcaada

Bozcaadanin deniz manzarali bir sokaginda,bardaktan bosanircasina yagan yagmurla sevisen vucudum bitkin dusmustu artik... Dinlendirici ve ayni zamanda isyankar bir sarkiyla(yalnizlik kutsaldir) yaktigim sigaram,yari islak yari kuru eslik ediyordu benligime... Hep bir arayis icinde olan kalbim uyuyakalmisti yorgunluktan... Seni bulmak zor ne de olsa... Haki yesili parkam elinden geldigince koruyordu beni yagmur ve ruzgardan...Muzik o kadar asil ki dinledigi zaman anarsist yumruklarin arasinda buluyor kendini insan...

Bu gece cok derinlerdeyim... Merhaba Bozcaada... Merhaba ozledigim insan...